بررسی تاثیر نسبتهای مختلف گچ و ضایعات انگور بر رشد و خصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو در یک نمونه خاک شور و قلیا

تولیدات گیاهی بخصوص محصولات استراتژیک در مناطق خشک با چالشهای مهمی ازجمله شور و سدیمی بودن خاک روبروست ولذا استفاده از اصلاح کننده های خاک اجتناب ناپذیر بنظر میرسد. تحقیق حاضر با هدف بررسی استفادهی توام و جداگانهی این مواد با نسبتهای متفاوت، بر بهبود خصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو صورت پذیرفت. آزمایشها در قالب طرح بلوک کاملا تصادفی با هفت تیمار شامل شاهد % نیاز گچی ، 75% نیاز گچی ، 50 % نیاز گچی ، 25% نیازگچی ، 100% نیاز گچی+ 1% ضایعات انگور و 100% نیازگچی+ 2% ضایعات انگور در 3 تکرار به اجرا درآمد. بعد از پیاده کردن نقشه ی طرح و اعمال تیمارها، در هر گلدان تعداد 16 بذر گیاه جو رقم افضل کاشته شد و نمونهها به مدت 3 ماه در حد نیاز گیاه و بااعمال نیاز آبشویی مناسب 0.3 = LF آبیاری شدند. پس از 12 هفته رشد گیاه جو در گلخانه، گیاهان از محل طوقه قطع و سپس جهت تجزیههای آزمایشگاهی آماده شدند. برخی از خصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو ارتفاع بوته، تعداد بوته، طول ریشه،حجم ریشه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، وزن تر برگ، وزن خشک برگ در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج جدول تجزیه واریانس، اثر نوع تیمار اصلاحی بر روی پارامترهای مورفولوژیکی گیاه شامل حجم و طول ریشه، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، وزن تر برگ، وزن خشک برگ، ارتفاع گیاه در سطح یک درصد و بر تعداد بوته در سطح پنج درصد معنی دار بود و نتایج مقایسه ی میانگین ها نشان داد که استفاده از گچ و بیوچار به تنهایی و همچنین به کارگیری توام این دو مادهی اصلاح کننده به همراه آبشویی، تاثیر معنیداری بر روی خصوصیات مورفولوژیکی گیاه جو داشته و آنها را افزایش داده است. ولی استفاده توام ضایعات انگور و گچ به ترتیب به میزان 40 گرم و 100 %نیاز گچی علاوه بر اصلاح خاک مورد آزمایش تاثیر بیشتری بر بهبود رشد گیاه نشان داده است و توانسته شاخصهای رشد گیاه جو شامل وزن تر و خشک برگ و وزن تر و خشک ریشه را به نحو قابل ملاحظه ای افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

گیاه جو ، ضایعات انگور ، گچ ، خاک شور و قلیا