خواص درمانی و فعالیت ضد باکتریایی عسل

عسل ماده شیرین طبیعی تولید شده توسط زنبورهای عسل از شهد گلها یا ترشحات بخشهای زنده گیاهان است که علاوه بر مصرف خوراکی، اهمیت دارویی آن در قدیمی ترین اسناد مختلف علمی به ثبت رسیده، و از دوران باستان خاصیت ضد باکتریایی و همچنین فعالیت پاکسازی و ترمیم زخم آن شناخته شده است. خاصیت شفابخش عسل به فعالیت ضدباکتریایی، حفظ شرایط مرطوب زخم، و ویسکوزیته بالای آن بر می گردد که به ایجاد یک سد محافظ در برابر عفونت کمک می کند. خواص ایمنی شناسی عسل مربوط به ترمیم بیش از اندازه زخم ها می باشد . فعالیت ضد میکروبی در بسیاری از عسل ها مربوط به تولید آنزیمی پراکسید هیدروژن است، با این حال، نوع دیگری از عسل، به نام عسل غیر پراکسیدی (عسل manuka )، اثرات ضد باکتریایی قابل توجهی را حتی بدون فعالیت پراکسید هیدروژن نشان می دهد، که مکانیسم این نوع عسل ممکن است مربوط به سطح پایین pH و مقدار قند بالا (اسمولاریته بالا ) باشد که می تواند به اندازه کافی مانع از رشد میکروب ها شود . عسل های مجاز به استفاده در پزشکی در فعالیت باکتری کشی در شرایط in vitro در برابر باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک و عامل ایجاد کننده عفونت های تهدید کننده در سلامت انسان قوی هستند. اما، با توجه به تنوع مکانی و زمانی در منابع شهد تغییرات زیادی در فعالیت های ضد میکروبی برخی از عسل های طبیعی وجود دارد . بنابراین شناسایی و توصیف اصول فعالیت می تواند اطلاعات ارزشمندی را بر کیفیت و پتانسیل درمانی ممکن برای عسل)علیه بسیاری از اختلال دهنده سلامتی در انسان( ارایه دهد و به این دلیل روی خواص درمانی عسل با تاکید بر فعالیت ضد باکتریایی عسل بحث می شود.

کلیدواژه ها:

عسل ، فعالیت ضدباکتریایی ، اثر غیر پراکسیدی ، گلوکزاکسیداز ، خواص درمانی ، عوامل ضد میکروبی