بررسی تاثیر مواجهه با ذرات معلق کوچکتر از 2/5 میکرون و ازن بر تعداد موارد مرگ و پذیرش بیمارستانی در سه شهر اصفهان، تبریز و ارومیه در سال 1390

آلودگی هوا از مهمترین مباحث مرتبط با محیط زیست می باشد که مواجهه با آن سبب اثرات بهداشتی متعددی شده و سلامت عموم را تهدید می کند. مطالعه حاضر با هدف کمی سازی و برآورد اثرات بهداشتی منتسب به دو آلاینده PM2/5 و O3 در شهرهای اصفهان، تبریز و ارومیه درسال 1390 با استفاده از مدل AirQ انجام شد. ابتدا داده های مورد نیاز از سازمان محیط زیست شهرهای تحت مطالعه اخذ گردید. آنالیزها و محاسبه پارامترهای مورد نیاز جهت کمی سازی، با برنامه نویسی در نرم افزار اکسل انجام گرفت و اطلاعات به مدل AirQ وارد شد. جزء منتسب و موارد اضافی فوت منتسب به هر دو آلاینده مذکور، برآورد گردید و نتایج بصورت موارد مرگ و بیماری در جداول و نمودارهایی ارایه شد. با در نظر گرفتن حد متوسط خطر نسبی، به ازای افزایش هر 10μg/m3 افزایش غلظت O3، خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی 0/5% و خطر مرگ ناشی از بیماری های تنفسی 1/3% افزایش داشته است. این در حالی است که تقریبا به ازای هر 10μg/m3 افزایش غلظت PM2/5، خطر مرگ 1/5% افزایش می یابد. کل مرگ منتسب به PM2/5 در اصفهان، تبریز و ارومیه به ترتیب حدود 585، 463 و230 مورد برآورد گردید که این میزان به طور میانگین حدود 5/77% از کل مرگ های این سه شهر را به خود اختصاص داده است. در شهر اصفهان و تبریز، تجمعی تعداد موارد مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی منتسب به ازن بترتیب 205 و 57 مورد و بستری به علت انسداد مزمن ریوی بترتیب 103 و 29 مورد برآورد گردید. گرچه خطر نسبی و مرگ و میر منتسب به آلاینده ها گاها کم به نظر می رسد اما بدلیل بزرگ و حساس بودن جمعیت های در معرض آلاینده های هوا، بار بیماری ها بسیار زیاد خواهد بود، بنابراین مسیولین مربوطه می بایست تلاش ها و اقدامات لازم را جهت کنترل آلودگی هوا و کاهش اثرات سوء آن بر سلامت عموم بکار گیرند.

کلیدواژه ها:

کمی سازی ، اثرات بهداشتی ، PM2/5 و O3 ، مدل AirQ