مهدیه آمی احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی چالوس
نیره گل کوهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی چالوس
علیرضا گل کوهی - مهندس عمران

نخستین حضور انسان در فضای معماری، در محیط سکونت وی حادث می شود و این مکان ارتباط بین زندگی فردی را با محیط اجتماعی او برقرار می کند. توجه به عوامل و معیارهایی که بتواند انسان را در تعامل درست با محیط اجتماعی در عین حفاظت از محیط سکونتش سوق دهد امری اجتناب ناپذیر است. یکی از مهم ترین معیارهایی که می تواند به این مهم کمک کند، ایوان می باشد. ایوان یکی از اصلی ترین عناصر فضای مسکونی و توصیفی از برون گرایی فضاست. این عنصر نقش بسیار مهمی در بناها و به خصوص خانه های مسکونی دارد. ضمن تاثیر بسزایش در تهویه و کوران هوا می توان آن را مکانی برای انجام فعالیت های روزمره و تحکیم روابط اجتماعی بین اعضای خانواده با یکدیگر و همچنین با همسایگان دانست. معماری گذشته ضمن توجه به نقش ایوان در روابط اجتماعی، ارتباط بیرون و درون بنا و با هم نوع و حفظ حریم؛ همچنین قادر به ایجاد تعاملات اجتماعی بوده است. در حال حاضر با تغییر شیوه های زندگی، عدم توجه کافی به روابط اجتماعی و ساختن مسکن بدون در نظر گرفتن عواطف و روحیات آدمی بوده و به اساسی ترین نیازهای انسان که تعاملات می باشد توجه چندانی نمی شود، لذا مقاله پیش رو سعی بر شناخت بهتر ایوان و یافتن جایگاه اصلی آن در بناها به ویژه خانه های مسکونی در منطقه شمال ایران و همچنین چگونگی تاثیر آن بر افزایش تعاملات اجتماعی سالم را دارد.

ایوان، خانه های مسکونی، شمال ایران، معماری، تعاملات اجتماعی