استفاده از هوشمندسازی در ساختمانهای سبز به منظور بهبود کیفیت زندگی ساکنان

در صورت طراحی بهینه محیطهای داخلی می توان سلامت کاربران را ارتقا داد. استفاده نادرست از تجهیزات ساختمانها موجب هدرروی انرژی می گردد. بهبود کیفیت معماری در طراحی پایدار جلو این اتلاف را گرفته و سبب طراحی پایدار و افزایش سلامت و رضایت ذی نفعان ساختمان می گردد. محیط زیست از حوزه های مهم در توسعه پایدار است، وظیفه معماران در این حوزه ایجاب می کند با نگاه تازه نسبت به طبیعت به دست اندازی در آن بپردازند. معماری سبز که خود زیر مجموعه ای از معماری پایدار به شمار می رود؛ از اصول طراحی اولیه برای کاهش مصرف انرژی و دستیابی به پایداری در ساختمان کمک می گیرد. مطالعه انجام گرفته نشان می دهد با استفاده از اصول طراحی معماری سبز و نیز همراه سازی آن با هوشمندسازی بنا می توان انتظار کیفیت زندگی بهتری برای ساکنان فراهم آورد. با استفاده از رویکرد توصیفی تحلیلی و بررسی ساختارهای ایجاد شده در کشورهای مختلف و انتخاب طرح بهینه که در کشور تایوان اجرا شده است این تحقیق انجام شد. به کمک یک پنل مدیریت اطلاعات سلامت محیط زیست که در کنار طراحی ساختمان های هوشمند در خانه ها قابل استفاده است می توان به معماری سبز هوشمند دست یافت. نتایج حاصل از این روش می تواند صرفه جویی در هزینه ها و رضایت بلند مدت کاربران را به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری هوشمند ، معماری سبز ، حفظ انرژی ، کنترل بهینه محیط ، ساختمان مسکونی