بررسی تطبیقی ابعاد و تناسبات بازشوها در خانه های سنتی خوزستان با قوانین نظام مهندسی(نمونه موردی: خانه های اهواز و شوشتر)

در مبحث محیط های مسکونی و معماری همساز با اقلیم ابعاد بازشوها و شرایط اقلیمی بسیار مهم هستند که بوسیله آن ها می توان حداکثر صرفه جویی را برای گرمایش و سرمایش محیط های مسکونی به عمل آورد. ایجاد شرایط آسایش محیطی با استفاده از عامل تهویه طبیعی یکی از کاراترین و موفق ترین شیوه های برخورد با مساله کیفیت هوا و دمای فضای داخلی است. از این رو نگاهی به معماری بومی ایران و مطالعه و روش هایی که در گذشته ی مورد استفاده بوده، لازم خواهد بود. معماری سنتی ایران به کمک استفاده از منابع طبیعی انرژی( خورشید، باد و نور) شرایط آسایش را فراهم نموده است. وجود حیاط مرکزی در اقلیم گرم و مرطوب و پنجره های متناسب با آن که به حیاط مشرف می گشته ، امکان تهویه طبیعی و تامین نور کافی را فراهم می نموده و هم اکنون با بررسی تناسبات فضای پر و خالی در نمای حیاط مرکزی ساختمان های گذشته، می توان به رمز و راز استفاده از این بازشوها پی برد. دراین مقاله سعی بر این است تا با بررسی ابنیه تاریخی شهرهای خوزستان( شوشتر، اهواز) و گونه های مسکونی آن ،تعدادو ابعاد و اندازه و تناسبات پنجره ها و باز شوها در خانه ها پی برد و اینکه چه درصدی از جدارها به فضای پر و خالی اختصاص داده شده است و یافتن یک مدول یا پیمون خاص برای پنجره های خانه های سنتی با توجه به اقلیم خاص خوزستان هستیم.در این راستا چند نمونه خانه سنتی در خوزستان مورد بررسی قرار داده ایم که اسامی آن در جدوالی ذکر شده است.نتایج حاصل از این کنکاش دستیابی به استانداردهایی در طراحی ابعاد بازشوها می باشد و در نهایت مقایسه ی آن ها با اصول ذکر شده در قوانین سازمان نظام مهندسی استان خوزستان است.

کلیدواژه ها:

بازشو در اهواز ، بازشو در شوشتر ، اقلیم گرم و مرطوب ، ابعاد و تناسبات ، اصول نظام مهندسی