ندا ضیابخش - عضو هیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
مهدی امینی - دانشجوی کارشناسی ارشد ،دانشگاه آزاد اسلامی،واحدرودهن

آب در گویند مایه حیات استذات آب یک مایه نیست بلکه تقدیس آب به گونه ای بوده است که از دیر باز در ایران باستان آنر مقدس شمرده وبرایش معبد والهه برگزیده اند. آناهیتادردوران باستان اللهه آب نامیده میشد که نماد باروری، حاصل خیزی،پاکی وبی آلایشی بر آن بوده. در دوران قبا از اسلام آب صرفا عنصری عملکردی نبوده است البته باید اشاره نمود که باعث به وجود امدن بسیاری از شهرهادر اطراف خود بوده است ، وباید چنان بیان نمودکه یک عنصر پر که یک عنصر پر معناوبا ارزش معنوی غنی شمرده می شد. با ظهر اسلام وتغییر آیین مردم ایران جایگاه آب نمد وشکل متقاوتی پیدا کرد . در دوران باستا آب مورد پرستش قرار میگرفت در حالی که بعد از اسلام با ایجاد یکتا پرستی عنصری برای پاکی ،احترام وشناخت خداوند نمود پیدا کرد. با واردشدن آب در باغ های ایرانی ومساجد وخیابان ها باعث ایجاد یک تفکر معماری جدیدی در استفاده از آب به وجود آمد. این مقاله بر آن است که به روش توصیفی وکتابخانه ایبه بررسی جایگاه آب در دوران قبل واز اسلام در ایران بپردازد .

آب ،ایران باستان ، شهر اسلامی ،باغ ایرانی ،آناهیتا