طراحی مسکن بر اساس شاخص های آسایش حرارتی مطالعه موردی شهر سمنان

معماری همساز با اقلیم به منظور آسایش و راحتی انسان با جایگزین کردن منابع پاک و طبیعی انرژی، محیطی سالم با درجه آسایش بالا را پدید میآورد. شناخت روشهای همساز با اقلیم و همساز کردن این روشها با ویژگیهای اقلیمی ونیازهای زندگی مردمان مناطق مختلف از جمله اهداف طراحان ساختمان در دستیابی به اهداف طراحی اقلیمی میباشد. بناهای بومی ایران بیشترین سازگاری و همسازی را با شرایط آسایش انسانی دارا میباشند .شناخت روشهای اقلیمی و بهروز کردن آن میتواند محیطی مطلوب و مناسب را به همراه داشته باشد. هدف این تحقیق آن است که متناسب با شاخصهای آسایش انسان راهکارهای معماری را استخراج و آنرا به عنوان اصول طراحی اقلیمی شهر سمنان ارایه دهد .تحقیق از سمت و سویی کاربردی برخوردار است. دستیابی به طلاعات در این تحقیق مبتنی بر روشهای مطالعات کتابخانهای و اسنادی صورت پذیرفته و با تجزیه، تحلیل و ترکیب اطلاعات و با روش تجربی تحلیلی به ارایه راهکارهای همساز با اقلیم متناسب با سنجش آسایش محیطی بر اساس شاخصهای آسایش ماهانی و اوانز و اولگی و گیوانی و بوده و از روش های آمبرژه و دمارتن در بازه زمانی پانزده ساله پرداخته شده است. براساس یافته های این تحقیق اقلیم شهر سمنان را باید دارای آب و هوای نسبتا گرم و خشک دانست که در پنج ماه از سال میتوان به وسیله کوران هوا و برودت تبخیری شرایط آسایش در گرما را فراهم آورد. همچنین میتوان کشیدگی ساختمان در جهت شرق و غرب، ساختمانهای به هم فشرده و متراکم، استفاده از حیاط مرکزی، کاشت درخت و استفاده از آب در حیاط و بافت شهری، قرارگیری بخشی از بنا در دل زمین، ایجادجریان هوا درفضاهای داخلی، استفاده از پنجره عایق با ابعاد متوسط، استفاده از مصالح روشن و با ظرفیت حرارتی زیاد در بام و دیوارها را به عنوان راهکارهای معماری اقلیمی شهر سمنان در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری ، گیونی ، ماهانی ، اوانز ، اولگی ، شهر سمنان