مریم قلعه گلاب - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش معماری - معماری
جلال نخعی - استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز

در دهه های اخیر برنامه ریزان و مدیران شهری به منظور مقابله با گسترش پراکنده وار شهرها، از یک جهت و از جهت دیگر برای احیاء بافت فرسوده و قدیمی مرکز شهر، پیکان رشد و توسعه شهر را به طرف این مناطق نشانه رفته اند. این روند بازگشتی یا توسعه درونی، شهرها را هر چه بیشتر به توسعه پایدار شهری نزدیک میکند. احیاء مراکز شهری نیازمند ایجاد تغییر و تحول به ویژه تحول در زمینه های اقتصادی و کاربری زمین شهری است. عموما چگونگی تغییرات تراکم و خصوصیات کالبدی شهری، منعکس کننده تصویری گویا از نظر سیمای شهری است. در این تحقیق با استفاده از تغییرات دو شاخص اقتصاد و کاربری اراضی به بررسی روند توسعه شهر فیروزکوه پرداخته شده است. دوره مورد بررسی بین سالهای 1365 تا 1385 است. برای بررسی روند فوق از تغییرات کاربری اراضی و اطلاعات پایه ای طرح توسعه شهر فیروکو در این دوره استفاده شده است. ارزیابی روند تدریجی تغییرات، نتیجه به دست آمده حاکی از آن است که شرایط ایجاد شده در شهر در دوره بحث، با شاخصهای توسعه در بعضی کاربریها با توجه شرایط اقتصادی بررسی شده توسعه قابل قبولی را دارا است. طبق نتایج این تحقیق سه الگو برای طرح توسعه شهر ارایه و روند توسعه شهر تا سال 1395 پیش بینی شده است.

طرح توسعه، کاربری اراضی، زمینه های اقتصادی، خصوصیات کالبدی