باززنده سازی با تاکید بر اعطای کاربری ، مبنی بر توسعه پایدار مطالعه موردی کارخانه ریسباف اصفهان

در آغاز قرن 12 ،جهان شاهد علایمی از نگرانی های شدید در رابطه با مجموعه سیستم های اجتماعی ،اقتصادی و زیست محیطی می باشد که شاخصه هایی از رویکرد پایداری در مفهوم توسعه ی پایدار به شمار می روند . همچنین توجه ی همه جانبه ای جهت کنترل و کاهش هرچه بیشتر مصرف منابع تجدید ناپذیرصورت گرفت . از طرفی بناهای تاریخی و فرهنگی همواره جهت حفظ پیوستگی فرهنگی و تاریخی ، منابع با ارزشی به شمار آمده اند که به عنوان منابعی با ارزش از انرژی هستند و در حفظ، نگهداری و زندگی بخش به این پیشینه ی غنی به عنوان ثروت ملی و میراثی گران بها کوشش فراوان طلب می کند . بدین ترتیب با بازسازی بنا به جای تخریب آن از انرژی نهفته در بنا استفاده کرده که منجر به کاهش مصرف انرژی و منابع ، و به تبع آن کاهش آلودگی تحمیل شده بر محیط می شود که خود امری مهم و اساسی در ساخت و ساز پایدار است. در این بازسازی بهینه سازی انرژی و توسعه ی پایدار از مسایلی است که در نظر گرفته شده است. این پژوهش به چگونگی طراحی فضای متناسب عملکرد های مورد نیاز امروز شهر، در ساختارهای معماری به جای مانده از گذشته پرداخته است . تغییر کاربری ، احیا و مرمت ، یکی از روش های احیاء فراموش شده ی بناها می باشد که باعث جلب نظر مردم ، جذب توریست و تجمع افراد در آنها می گردد و باعث باز زنده سازی و هویت بخشی به این آثار است. باز زنده سازی با تغییر کاربری از موضوعات مورد توجه در مباحث پایداری است و این تحقیق بر تغییر کاربری کارخانه به شهر لباس متمرکز شده است. بنابراین راهبردهایی مربوط به طراحی مکانی به عنوان شهر لباس مطابق نیازهای روز جامعه ی ایران با هدف حفظ ارزش های پیشین فرهنگی و تطابق آن با نیاز های روز پرداخته می شود. سایت کارخانه ی ریسباف به عنوان بستر طراحی انتخاب و به منظور این طرح مطالعات در زمینه معماری پایدار و مفاهیم و وضع موجود کارخانه ی ریسباف و باز زنده سازی آن صورت گرفت. امید است اطلاعات گردآوری شده و کاربرد آن در نمونه ی مورد نظر به عنوان الگویی جهت پیشبر و توسعه های آتی در نظر گرفته شود. این امر باز زنده سازی را در برخورد با یک بنای موجود از دیدگاه پایداری نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

باززنده سازی ، توسعه پایدار ، تالار مد ، کارخانه ریسباف اصفهان