تحلیل منزلت اجتماعی بافت تاریخی

بافتهای تاریخی یکی از اجزای تشکیل دهنده شهر محسوب می شوند که هرگونه مش کلی در این بافت ها به منزله ایجاد خلل در کل شهر است. سیاست های موجود در بافت های تاریخی، بدون توجه به بافت تاریخی به عنوان عنصری از کل شهر، تنها به بافت توجه کرده اند؛ به همین علت تاکنون این سیاست ها با موفقیت چندانی روبه رو نبوده است. هدف از این پژوهش، تحلیل میزان منزلت اجتماعی بافت های تاریخی به عنوان یکی از شاخص های اجتماعی است. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی به بررسی میزان منزلت اجتماعی بافت های تاریخی پرداخته و با توجه به تعاریف و نظریه های منزلت اجتماعی در حوزه جامعه شناسی، علل کاهش این شاخص در بافت های تاریخی را نشان داده است. ارزش اقتصادی پایین بافت تاریخی، کم اهمیت بودن بافت تاریخی در سیستم شهر در دیدگاه شهروندان، عدم پشتیبانی سایر نظام های اجتماعی شهر از بافت تاریخی، عدم وجود اهداف مشترک بین شهروندان و سیاستمداران بافت تاریخی و ... ازجمله عوامل موثر بر کاهش منزلت اجتماعی بافتهای تاریخی شناخته شده اند. به منظور مقابله با چرخه فرسودگی در بافت های تاریخی از بعد اجتماعی به ارایه راهکارهایی نظیر تشویق شهروندان در بافت های تاریخی به مشارکت اجتماعی و استفاده از سرمایه اجتماعی در سیاست گذاری ها، رفع نیازهای اساسی ساکنین (تاسیسات و تجهیزات شهری) این بافت ها، سیاست گذاری ها با توجه به بافت تاریخی به عنوان جزیی از شهر، پشتیبانی سایر نظام های اجتماعی شهر از بافت تاریخی، اسکان اقشار اجتماعی بالای جامعه در بافت های تاریخی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، منزلت اجتماعی ، کیفیت محیط ، فرسودگی