محمد موهبتی - کارشناسی ارشد معماری
علی زارعی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی اوحد بین الملل جلفا

بافت های فرسوده بخش قابل توجهی از پهنه بسیاری از شهرهای کشورمان را تشکیل میدهند که به دلیل معضلات خاص خود از گستره حیات شهری خارج گشته و به بخش های مسیله دار شهرها تبدیل شده اند. این بافت ها علاوه بر مسایل و مشکلات کالبدی،ابعاد و کیفیات اجتماعی،اقتصادی و فرهنگی شهر و فضاهای شهری را نیز دچار تنزل نموده و حضور انسان در فضاهای شهری را با معضل روبرو یا مختل میسازند.بنابر این زدوده شدن خاطرات جمعی و افول حیات شهری که به از بین رفتن سرزندگی و نشاط بافت منجر میگردد از عواقب افت شاخصه های کیفی در فضاهای شهری این پهنه های محسوب می شود.اتخاذ تصمیمات صحیح و منطقی و انتخاب نوع مناسب و متناسبی از مداخله در بافت های فرسوده ،که به ارتقاء کیفیت فضاهای شهری در این بافت ها نیز بپردازد،جهت بازگرداندن هویت و حیات شهری بدان ها ضروری به نظر میرسد.از آنجا که طراحی شهری به عنوان دانشی که به کیفیات محیط مصنوع میپردازد،از حرفه ها و دانش های دخیل در فرایند طرح بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده محسوب میشود .برخورد اصولی با مسایل بافت های مسکونی بیش از هر چیز نیازمند شناخت وضعیت فعلی بافت های مسکونی است ،امروزه برای محیط های مسکونی ما واژه بافت بسیار برازنده تر از محله است .در این نوشتار طراحی شهری به عنوان حرفه ای فرآیند نگر و راهبردی به دنبال حل مسایل و مشکلات کیفی فضایی درنوسازی بافت های فرسوده به مرحله اقدام گذاشته می شود

فضاهای شهری بافت فرسوده نوسازی معضلات کیفیت