مریم صولتی - کارشناس ارشد معماری، گروه معماری، پردیس علوم و تحقیقات خراسان جنوبی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
احمد حیدری - استادیار و عضو هیات علمی، گروه معماری، پردیس علوم و تحقیقات خراسان جنوبی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران

هر اثر هنری و معماری، مخاطبی دارد که متناسب با سطح فکر خود، درباره ی آنچه که به او عرضه شده است، سوال خواهد پرسید. پاسخی که به این پرسش ها داده می شود، به نوع و چگونگی شناخت مخاطب از اثر و آشنایی او با زمینه ها و نتایج آن مرتبط است. در هر مواجهه، بخشی از نظر و ارزیابی مخاطب درباره ی اثر، از سلیقه ی او تاثیر می پذیرد. در این صورت او اثر را بر اساس انطباق آن با درون خود ارزیابی می کند. بنابراین برای بالا بردن سطح اعتبار ارزیابی وفهمیدن اثر، مبانی و معیارهایی برای موضع گیری درست مخاطب در زمان و مکان مواجهه لازم است. در این جا پرسش هایی پیش می آید، مانند این که: زمینه ای که این مبانی از آن برداشته می شوند، کدام است هر یک از این معیارها، بر همه ی وجوه اثر نظر دارند یا فقط به یک یا چند وجه از آن می پردازند فلسفه و مبانی نظری ای که به دست می دهد، راهی برای یافتن پاسخ این دسته از سوالات است. آنچه در تحقیق پیش رو در نظر است، بررسی کوتاه مسیر نظریه ی ساختارگرایی است که یکی از پارادایم های اصلی ساخت آثار هنر و معماری در دوره ی مدرن است و مایلیم از این راه،محل مواجهه ی مخاطب با اثر معماری و مبانی موثر بر دریافت معنی از طرف او را معلوم کنیم

اثر معماری، ارزیابی اثر، صورت، ساختار