تاثیر مشارکت های فردی بر رفتار شهروندی سازمانی در شرایط بحران مورد مطالعه:کارکنان شهرداری مشهد

در عصر حاضر نیروی انسانی یکی از مهمترین شاخص های پیشرفت و توسعه یافتگی جوامع بشمار می رود وکشوری می تواند مسیر رشد و بالندگی را طی نماید که با مشارکت تمامی اقشار جامعه زمینه های لازم برای شکوفاییاستعدادهای نهفته و بهره گیری از امکانات مادی، انسانی و فرهنگی جامعه را فراهم آورد. وقتی مشارکت در سازمانی پیاده شود، تمام کارکنان وجود خود را محترم، با ارزش، کارساز یافته و خود را در سرنوشت سازمان سهیم می دانند ونسبت به سازمان تعهد پیدا میکنند. بنابراین دخالت و مشارکت کارکنان در تصمیم گیری های سازمان و بکارگیری نظرات آنان خصوصا در شارایط بحرانی در عمل باعث افزایش حس مسیولیت پذیری و تعهد در قبال تصمیمات اتخاذشده می گردد و مدیران باید کارکنان را در پیشبرد امور سازمانی با توجه به صلاحیت و کارایی شان سهیم نموده و به نظرات آنها در خصوص مسایل سازمانی احترام قایل شوند و از این طریق تعهد کارکنان را به سازمان افزایش دهند.در بین ابعاد مشارکت فردی کارکنان در سازمان بویژه در شاریط بحران ، از منظر میزان همبستگی با رفتار سازمانی تفاوت زیادی وجود ندارد چرا که میزان همبستگی این ابعاد تا حدودی نزدیک به یکدیگر میباشد. با این همه بعدمشارکت در ارایه پیشنهادات و ایدههای نوآورانه )با میزان همبستگی 845.0 ( نسبت به سایر ابعاد، همبستگی قویتری با رفتار شهروندی سازمانی کارکنان دارد. سطح معناداری کلیه آزمونها 0.000 شده که از 0.05 کمتر میباشد و ایننشان میدهد که آزمونهای برقرار شده معنادار میباشند و میتوان به نتایج حاصل شده از پژوهش اتکا کرد.

کلیدواژه ها:

رفتارشهروندی سازمانی ، مشارکت فردی.شرایط بحران