علیرضا فرقانی - گروه زبان و ادبیات عربی ، واحد بابل ، دانشگاه آزاد اسلامی ، بابل، ایران

اگرچه به نظر می رسد که ادبیات فارسی و ادبیات عربی ، دو پدیده ی جدا از هم هستند، اما در واقع پس از فتح اسلام درسرزمین ایران ، ادبیات و زبان قوم عرب در میان پارسیان مسلمان رواج یافت و زبان و ا دبیات فارسی از زبان و ا دبیات تازی بهرهها گرفته است. بنا به گواه تاریخ ادبیات ، آثار شاعران و نویسندگان ایرانی از آثار ادبیات زبان عربی بسیار بهره گرفته است.ازجمله اینکه، نثر فنی در ادبیات فارسی با هنر مقامه نویسی ،که به واسطه حمیدالدین بلخی نویسنده سده ششم آغاز گردید که از دو مقامه نویسشهیر زبان عربی ، بدیع الزمان همدانی و قاسم حریری تاثیر پذیرفت. حمیدی در مقامه نویسی دنباله رو همدانی بود اما در تقلید بسیار از حریری کوشید و به موضوعات متنوع علمی و ادبی واجتماعی ) رویکرد اصلی مقامات ( و... پرداخت. تاثر حمیدی از همدانی و حریری علاوه بر واژگان و نحو و فنون بلاغی ، بهره گیری ا از برخی داستان های مقامات آن دو نیزبوده است.

ادبیات فارسی و عربی ، مقامات ، حمیدی ، همدانی ، حریری