مطالعه تطبیقی امضای قوانین در نظام حقوقی ایران و ایالات متحده آمریکا
- سال انتشار: 1395
- محل انتشار: دومین کنفرانس ملی چارسوی علوم انسانی
- کد COI اختصاصی: NCCH02_008
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 2020
نویسندگان
کارشناس ارشد حقوق عمومی وکیل پایه یک دادگستری
چکیده
بر اساس قوانین اساسی کشورها، از جمله صلاحیتهای حقوقی که بر عهدهی روسای کشورها و یا روسای قوهی مجریه واگذار شده است، صلاحیت توشیح و امضای قوانین میباشد. صلاحیت امضای قوانین توسط رییس کشور ناشی از حقی دیرین و با سابقه تحت عنوان حق مصادقه میباشد. این حق ابتداء و به صورت مطلق در نظام حقوقی بریتانیا پذیرفته شده و سپس به طور مقید به سایر کشورها و نظامهای حقوقی رواج یافته است که امروزه از آن حق در نظامهای ریاستی تحت عنوان حق وتوی معلق و در نظامهای پارلمانی با عنوان حق مناقشه در قانون یاد میشود. در حقوق اساسی ایران و با توجه اصل 123 قانون اساسی، رییس جمهور از این حق مصادقه و مناقشه بی بهره بوده و بنا بر آنچه که از اصل فوق الاشعار استباط می شود-علیرغم استدلالات گوناگون حقوق دانان- مکلف به امضای قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی بوده و در واقع امضای وی صرفا تشریفاتی است. حال آنکه با توجه به قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، رییس جمهور این کشور حق دارد قوانین مصوب کنگره را وتو نماید و جهت خنثی نمودن آن، کنگره بایستی با اکثریت دو سوم مجموع نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان متن وتو شده را به تصویب برساند.کلیدواژه ها
امضای قوانین، رییس جمهور، حق وتو، مجلساطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.