حمید فتاحی جویباری - تهران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشکده مهندسی نساجی
محمد کریمی - تهران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشکده مهندسی نساجی

الکتروریسی به عنوان فنی ساده و ارزان، برای تولید نانوالیاف متخلخل سلولوز استات به کار گرفته شد. تولید الیاف ظریف در مقیاس کمتر از میکرون و نانومتر به دلیل افزایش سطح ویژه ماده کاربرد گسترد های یافته است و با ایجاد تخلخل در الیاف، سطح ویژه آن افزایش شایان توجهی می یابد. در این پژوهش، الیاف متخلخل سلولوز استات از الکتروریسی محلول پلیمر در مخلوط استون-آب تولید شد. مقدار تخلخل در الیاف الکتروریسی شده با تنظیم شرایط دما و رطوبت اتاقک الکتروریسی کنترل شد. شک لشناسی نمونه ها با میکروسکوپی الکترونی پویشی ارزیابی و تخلخل آنها به روش چگالی سنجی معین شد. نتایج نشان داد، شک لشناسی و تخلخل الیاف سلولوزاستات به غلظت محلول پلیمری و رطوبت نسبی در فرایند الکتروریسی وابسته است. براساس نتایج میکروسکوپی الکترونی پویشی، قابلیت الکتروریسی الیاف سلولوز استات در غلظت % 12 تا % 18 وزنی و رطوبت نسبی % 40 تا % 80 تایید و مشخص شد، بیشترین مقدار تخلخل در رطوبت نسبی 80% و غلظت % 15 وزنی ب هدست آمد. افزون براین مشاهده شد، افزایش رطوبت نسبی و غلظت پلیمر در محلول سبب افزایش متوسط قطر الیاف می شود. در اثر افزایش غلظت محلول پلیمری احتمال وقوع جدایی فاز کاهش و با افزایش رطوبت نسبی این احتمال افزایش یافت. اما، برآیند آنهابه گونه ای است که پوسته الیاف در ابتدای شکل گیری جت ریسندگی جامد می شود. بنابراین افزون بر افزایش احتمال جدایی فاز و ایجاد بزرگ حفره ها درون جت، نازک ترشدن جت ریسندگی در حد فاصل نازل تا جمع کننده نیز به کندی انجام می شود. به طورکلی، تولید الیاف متخلخل از پلیمر زیست تخریب پذیر، سلولوز استات می تواند به عنوان روشی امیدبخش برای ساخت داربست های پزشکی مورد توجه قرار گیرد.

الیاف متخلخل، سلولوز استات،رطوبت نسبی،غلظت،الکتروریسی