هادی حسینی - تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی پلیمر
مهرداد کوکبی - تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی پلیمر
نادره گلشن ابراهیمی - تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده مهندسی شیمی، گروه مهندسی پلیمر

پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار زیاد ( UHMWPE ) به عنوان پلیمری گرمانرم، با خواص تریبولوژیکی و مکانیکی استثنایی، به ویژه به شکل الیاف بسیار کارآمد، خیلی مورد توجه است. در پژوهش حاضر،الکتروریسی که به عنوان روشی آسان، کم هزینه و با بازده زیاد برای تولید پیوسته الیاف ظریف با قطرهای میکرونی، حتی نانومتری شناخته می شود، برای تولید الیاف نانوکامپوزیتی UHMWPE/ZnOبه کار گرفته شد. الکتروریسی UHMWPE به دلیل انحلال پذیری ضعیف آن در حلال های رایج و رسانایی الکتریکی بسیار کم محلول آن، با مشکلات و محدودیت های متعددی روبروست.از مهم ترین آنها ضرورت زیاد نگاه داشتن دمای سامانه برای جلوگیری از کاهش دما و ژل شدن محلول حین ریسندگی است. در این پژوهش، ساخت الیاف نانوکامپوزیتی UHMWPE/ZnO باسه سطح از بارگذاری نانوذرات روی اکسید ( 5/ 2، 5 و % 5/ 7 وزنی) به روش الکتروریسی عمودی اصلاح یافته در دمای زیاد انجام شد. سامانه الکتروریسی مزبور به گرم کن های زیرقرمز، مجهزشد. ابتدا شرایط برای تولید الیاف UHMWPE یکنواخت بدون شکل شناسی دانه ای با قطر متوسط 1/8±0/25 μm ، تنظیم شد. در این شرایط، الیاف نانوکامپوزیتی UHMWPE/ZnO نیزحاوی درصدهای وزنی مختلف نانوذرات روی اکسید تولید شد. الیاف نانوکامپوزیتی UHMWPE/ZnO قطر متوسط بیشتری را متناسب با درصد نانوذرات اضافه شده نشان می دهد. شکل شناسی و چگونگی پراکنش نانوذرات در الیاف نانوکامپوزیتی، با آزمون میکروسکوپی الکترونی پویشی ( FE-SEM ) مجهزبه تحلیل کیفی EDAX همراه با تصویربرداری نگاشت ارزیابی شد. نتایج، پراکنش بسیار خوب نانوذرات روی اکسید را به دلیل سازگاری با حلال و UHMWPE ، نشان می دهد

اUHMWPEالیاف نانوکامپوزیتی،الکتروریسی عمودی،دمای زیاد،نانوذرات ZnO