حیدر زارعی - مربی دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز
علی محمد آخوند علی - دانشیار دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز

آب زیرزمینی یکی از منابع عمده آب می باشد. با توجه به افزایش میزان تقاضا برای مصارف مختلف، مدیریت این منابع بسیار مهم می باشد. ابزارهای مدیریتی متفاوتی نیاز است تا بتوان تغییرات زمانی و مکانی آب زیرزمینی را شناسایی کرد. هیدروگراف واحد یکی از ابزارهای مدیریتی در بیلان آب زیرزمینی می باشد. علیرغم اهمیت هیدروگراف واحد ، در ترسیم آن به طور معمول از روش تی سن استفاده می شود که دارای دقت کافی نمی باشد. در این تحقیق با استفاده از داده های سطح آب چاه های مشاهده ای موجود در دشت های رام هرمز، زیدون و میان آب شوشتر که از نظر تعداد و پراکنش چاه مشاهده ای و شیب هیدرولیکی متفاوت هستند ، هیدروگراف واحد آب زیرزمینی در سال آبی 86-85 براساس روش تی سن و روش های زمین آماری کریجینگ و فاصله معکوس ترسیم شد . این بررسی نشان می دهد که تنها در صورت مناسب بودن تعداد و پراکنش چاه های مشاهده ای و شیب هیدرولیکی کم سطح آب زیرزمینی میتوان از روش تی سن در ترسیم هیدروگراف واحد آب زیرزمینی استفاده کرد . در صورت پراکنش نامناسب چاه های مشاهده ای، روش های زمین آماری در مقایسه با روش تی سن نتایج مطلوبتری ارائه می کنند. همچنین نتایج نشان داد که مهمترین عامل ایجاد خطا در درونیابی سطح آب زیرزمینی و ترسیم هیدروگراف واحد، نحوه پراکنش چاه های مشاهده ای می باشد.

تی سن، زمین آمار، هیدروگراف واحد، آب زیرزمینی، استان خوزستان