وحید حدادی - تهران ،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، گروه شیمی
الهام تقدیر - تهران ،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد تهران شمال
محمدرضا اله قلی قصری - تهران، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد شهرری
بنفشه گرجی - تهران، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد تهران جنوب

عایق های امولسیونی پایه قیری از جمله قیرهای امولسیونی اند که در آنها قیرهایی با درجه نفوذ و دمای نرمی مختلف به واسطه امولسیون کننده ای هم چون بنتونیت در دمای حداکثر 80 تا 90 درجه سانتی گراد در آب به امولسیون تبدیل می شوند. این عایق ها پس از خشک شدن ،در برابر نفوذ آب مقاوم شده و خواص فیزیکی و مکانیکی بهتری نسبت به قیر نشان می دهند. اما با وجود این مزایا، عایق ایجاد شده دارای خواص فیزیکی و شیمیایی مناسب برای مقاومت در گستره دمایی بالا نیست. در کشور ایران به دلیل تنوع آب و هوایی و برخورداری از گستره دمایی بسیار بالا در طول سال یا حتی شبانه روز نیاز به عایقی با کارایی بیشتر محسوس است. از طرفی ،یکی از کاربردهای بسیار گسترده پلیمر ها، استفاده از آنها در اصلاح خواص فیزیکی و شیمیایی قیرهاست که بدین وسیله می توان ضعف های یاد شده را تقویت کرد. در این پژوهش،با به کارگیری پلیمرSBS و رزین HVS در امولسیون سعی در بررسی خواص تک تک اجزای تشکیل دهنده امولسیون و تهیه عایقی با خواص فیزیکی و شیمیایی بهتر شده است. بنابراین، اثر هر یک از اجزای تشکیل دهنده این امولسیون بررسی ومشخص شده که بیشترین مقدار مجاز استفاده از بنتونیت11% است. مشخص شده است، افزایش آمیخته SBS و HVS درمقادیر ثابت 11% بنتونیت پایداری گرمایی، انعطاف پذیری در سرما، پایداری امولسیون و حتی مقدار چسبندگی را تا حد بسیار زیادی افزایش می دهد. افزایش مقدار آب در زمان تولید تا حدود 44% موجب ازدیاد پایداری گرمایی و انعطاف پذیری عایق می شود و اثر زیادی برپایداری امولسیون ندارد.بنابراین بهترین مقدار درصد آب بین 39 تا 44%انتخاب شده است. با جمع بندی نتایج به دست آمده در این طرح مشخص می شود بهترین مقدار بنتونیت در امولسیون 11% حداکثر مقدار آب در حین تولید 44%و بهترین مقدار آمیخته باید 7% باشد تا امولسیون افزون بر خواص پایداری گرمایی خوب، انعطاف پذیری زیاد، چسبندگی مناسب، دارای مقاومت زیاد در برابر امولسیو شدن مجدد و پایداری خوب باشد.

عایق امولسیونی پایه قیری،آمیختهSBS/HVS،بالونیت، مقدار آب، خواص فیزیکی و شیمیایی