بررسی کارایی پوشش اپوکسی قطران روی فولادST37 در ناحیه غوطه وری خلیج فارس

امروزه سازه های دریایی که در خلیج فارس ساخته می شوند، اغلب از جننس فولاد ST37 هستند. تعداد این سازه ها به دلیل اکتشافات نوین منابع گاز و نفت، روز به روز در حال افزایش است. از طرفی، این سازه ها همواره در معرض محیط خورنده دریایی اند و باید بتوان سال ها از آنها بهره برداری کرد . اپوکسی قطران یکی از پوشش هایی است که به طور رایج در سازه های فولادی واقع در نواحی مختلف خلیج فارس استفاده می شود. درباره کارایی این پوشش در نواحی جزر و مدی پاشش آب و اتمسفری کارهای پراکنده ای انجام شده است. اما تاکنون در ناحیه غوطه وری هیچ بررسی اصولی انجام نگرفته است. بنابراین ، در پژوهش حاضر سه سامانه پوشش انتخاب شده که در هر سه آنها در یکی از لایه های اولیه، میانی یان هایی از اپوکسی قطران استفاده شده است دو سامانه به شکل آزمایشگاهی ومیدانی ویک سامانه نیز تنها به شکل میدانی به مدت 6 ماه بررسی شده است. کلیه آزمون های مکانیکی و شیمیایی انجام گرفته مطابق با استاندارد NACERPO176-64 برای بررسی کارایی پوشش های دریایی بوده است. این آزمون ها در آزمایشگاه خوردگی پژوهشگاه صنعت نفت انجام شده و نمونه های میدانی نیز در محل اسکله فولاد واقع در حاشیه جنوبی بندر عباس به مدت 6ماه به شکل هفتگی بررسی شده اند . نتایج نشان می دهد استفاده از اپوکسی قطران در لایه نهایی سامانه های پوشش در ناحیه غوطه وری خلیج فارس مناسب نیست، اما با آماده سازی سطح مناسب و به کارگیری پوشش روی اتیل سیلیکات در لایه اولیه و ضد خزه در لایه نهایی اپوکسی قطران در لایه میانی کارایی مطلوبی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

سامانه پوشش ، اپوکسی قطران ، ناحیه غوطه وری ، خلیج فارس ، فولاد ، ST37