آرش خواجه - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
امیر عطاران - دندانپزشک، دانش آموخته علوم تجربی

به نظر میرسد بنیادگرایی در هر سیستمی مغایر با علت وجودی آن بوده و سبب عدم حرکت به سمت بقاء و توسعه در هر نوع سیستمی از جمله یک جامعه یا یک جاندار میگردد. در نگاه زیستشناختی به جانداران به عنوان سیستم، میتوان اهداف و ذات ساختاری و عملکردی ذرات سیستم -از سلول تا بافت و ارگان- را در جهت بقاء و توسعه آن مشاهده نمود.پس میتوان تشابهات بسیاری میان بیماری یک جاندار که غالبا عملکرد زیرسیستمی خاص و در نهایت کل سیستم آن را مختل میکند، با عملکرد یک رویکرد بنیادگرایانه در جامعه یافت. از سویی بر اساس تیوری سیستمها که بحث مقاله حاضر نیز در آن جای میگیرد، با وجود تجربههای گسترده، پیچیده و متنوع ما از جهان، ما همواره در معرض انواع متفاوتی از سیستمها و سازمانها قرار داریم. سازمانهایی که قواعد و مفاهیمی مستقل از حوزه گستردهتری از آنچه ما به آن مینگریم دارند. پس هدف این نوشته بیان متضاد بودن بنیادگراییدر هر نوع سیستمی با بقاء و توسعه سیستم است و سعی بر آن است تا با مقایسه دو رویکرد بنیادگرایانه و لیبرال دموکرات در مورد نحوه اداره سیستمی به نام جامعه نشان دهیم که چرا و چگونه بنیادگرایی به اضمحلال و نابودی سیستم منتهی خواهد شد

سیستم، توسعه، بنیادگرایی، لیبرال دموکراسی، دولت