سیدعلی کلانتری - استادیار دانشگاه اصفهان

بنا بر تز هنجارینگی باور، رابطهای هنجارین میان باور و محتوای آن وجود دارد. رابطه هنجارین مذکور را معمولا توسط هنجاری که در ادبیات فلسفی هنجار باور مینامند صورتبندی میکنند؛ به این صورت که شخص باید به p باور داشته باشد اگر و فقط اگر p صادق باشد (2009, 2003, Shah .(تمرکز ما در این مقاله، ناظر به موضوعی خاص راجع به تز هنجارینگی باور به نام استدلال هنجار غیر هدایتگر بوده که توسط گلور ویکفورس (2015, 2013, 2010, 2009 (صورتبندی شده است. گلور و ویکفورس با ارایه این استدلال ادعا کردهاند که هنجار باور فاقد نقش هدایت کنندگی برای فعل تولید باور است، بر این اساس آنان نادرستی تز هنجارینگی باور را نتیجه گرفتهاند. هدف کلیدی ما در مقاله پیش رو، نقد مدعای آنها است. بدین منظور،پس از ارایه شرحی از تز هنجارینگی باور، دامنه افعالی را که بر اساس این تز توسط هنجار باور مقی د میشود مشخص مینماییم. پس از نقد مدعای گلور و ویکفورس مقاله را با ارایه یک توضیح تحلیلی در مورد نحوه پیروی از هنجار باور مبتنی بر تز هنجارینگی باور به پایان خواهیم برد.

باور، هنجارینگی، هنجار، هدایتگر، صدق