حقیقت یابی وادالبنات

جمله معروف (الشعردیوان العرب) بیانگر این حقیقت است که تمام یا اکثر وقایع فردی و اجتماعی عرب ها در دوران ها مختلف به نوعی در ابیات شاعران آنها منعکس گردیده است. بر این اساس، طبیعی به نظرمی آید اگر شیوع واد البنات در عصرجاهلی واقعیت داشته باشد ،می بایست نمونه ها فراوانی از آن در شعر و نثر عصرجاهلی یافت شود واد البنات و مساله وایعیت داشتن آن موضوعی است که ما در این مقاله به آن می پردازیم. اسناد و مدارکی از قبیل نظم و نثراعراب جاهلی و صدر اسلام و آیات و روایات چنین می نمایند که واد البنات در دوران جاهلیت و صدر اسلام و پس از آن حتی تا عصر حاضر وجود داشته و دارد؛ اما وجه اختلاف ، آن است که آیا این مطلب فقط منحصر به قوم عرب و در یک زمان و مکان و در میان قبیله ای خاص بوده است یا در زمان ها و مکان ها دیگر و در میان سایر ملل و اقوام نیز رواج داشته و دارد شواهد به دست آمده نشان می دهد همه قبایل عرب به این ننگ تن درنمی دادند ، بلکه بسیار از اقوام عرب احترام خاصی برای دختران و زنان قایل بودند. وجود زنان تاجر و شاعر در عصر جاهلی و بر جای ماندن آثار برجسته برخی از آنها مانند خنساء در شعر و حضرت خدیجه (س) در تجارت بیانگر صدق این ادعاست. از سویی دیگر اگر واد البنات را به معنای کنایی آن در نظر بگیریم و فقط به معنای لغوی آن بسنده نکنیم مصادیق زیادی از اهانت و تحقیر به شخصیت های دختران و زنان در دوران های پس از اسلام نیز مشاهده می گردد تا آنجا که قرآن کریم با واژه (لاتقتلوا) انسان های تمام اقوام و نژادها را در اعصار و قرون متمادی گذشته و کنونی از ارتکاب چنین اعمالی نهی می نماید.

کلیدواژه ها:

عصرجاهلی ، صدراسلام ، وادالبنات ، نظم ، نثر