ابوالفضل خوش منش - استادیاردانشگاه تهران

زبان درحالت عام آن و قرآن کریم به مثابه یک زبان خاص دارای ماهیتی سمعی و شنیداری است پیدایی و شکل گیری و نیز فراگیری زبان بطور طبیعی درتاریخ بشری و اتصال نسل ها شیوه ای شنیداری داشته و دارد و هرزبان نیز اوا و اهنگ خاص خود را دارد که دربسیاری ازموارد تناسب لفظ و معنا درآنها قابل تعقیب و بررسی است درزبان قرآن نیز چنین ح التی وجود دارد و این زبان به دلیل توحیدی و الهی بودن تابع نظم درزمینه های مختلف و ازجمله تناسب و ایتلاف لفظ ومعنا یاهمان نظم آهنگ است ازهمین رو بررسی این جنبه اززبان دارای اهمیت و فواید قابل توجهی است مقاله حاضر این نظم و هماهنگی را درهجده سوره ازقران کریم بررسی کردها ست موضوع ایتلاف لفظ ریشه درساخت انواع زبانها و فطرت بشری دارد مقاله به نمونه هایی ازنظم و نثرفارسی را ازهمین زاویه توجه کرده و کوشیده است نمونه هایی تطبیقی را ازالفاظ و عبارت برخی زبانهای جهان ارایه دهد

زبان،زبان قرآن، نظم آهنگ، ایتلاف لفظ و معنا، آوامعنای قرآن