ابوالفضل خوش منش - استادیارعلوم قرآن وحدیث دانشگاه تهران

زبان دین چندان که براصالت خود بماند میتواند حاوی ظرفیت های فرهنگی و هنری و ازجمله ظرفیت های موسیقایی باشد موضع دین نسبت به موسیقی دراغلب موارد بانگاه فقی بررسی شده و ازموضوع هایی که چندان بدان پرداخته نشده نسبت دین و هنرموسیقی است تفصیل حرمت و حلیت موسیقی موکول به کتابهای فقهی و نگاه مقاله حاضر نگاهی تاریخی و هنری به موسیقی آوایی دینی و تغنی و نغمه های برامده ازآن است دراین مقاله عواملی چون اشتیاق مردم به دین و وجود وزن و آهنگ درادعیه اوراد و متون دینی و درراس آنها کلام الله مجید سبب رشد هنرهای آوایی و موسیقایی ازدرون دستگاه دین شدها ست این امر گذشته ازحق دستگاه دین برگردن هنر نوعی سلامت نسبی را برای هنرهای مزبور به ارمغان آورده است

موسیقی آوایی، سخن آهنگین قرآن ، دین و موسیقی، موسیقی مذهبی