مدلی برای پذیرش یادگیری الکترونیکی در دانشگاههای ایران

هدف اصلی نوشتار حاضر، ارایه و ارزیابی یک مدل مفهومی از پذیرش یادگیری الکترونیکی در دانشگاههای ایران است که با توجه به ماهیت آن با روش پژوهشی توصیفی و پیمایشی انجام یافته است. مدل مفهومی پژوهش با بررسی مدلهای موجودو با شناسایی متغیرهای موثر بر یادگیری الکترونیکی، طراحی و با مطالعه نگرش دانشجویانی که در سیستم یادگیری الکترونیکی در دانشگاههای کشور مشغول به تحصیل بودهاند، در قالب چهار فرضیه اصلی و هشت فرضیه فرعی مورد آزمون واقعگردید. نتایج این پژوهش نشان داد به ترتیب چهار متغیر زیرساختهای فناوری اطلاعات و ارتباطات، کیفیت سیستم آموزشی، ساختار رفتار دانشجو و همچنین ساختاررفتار استاد در سطح اطمینان 99 درصد، تایید و حایز رتبههای اول تا چهارم شدند.ضمن آنکه شاخصهای تکنولوژی های پیشرفته و فرآیندهای مطلوب سازمانی و اداری، به عنوان پراهمیتترین و شاخصهای صداقت در حل مسایل ایجاد شده ورضایت از امکانات در دسترس، به عنوان کم اهمیتترین شاخصها در فرایند پذیرش یادگیری الکترونیکی شناسایی گردید.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، دانشگاه ، کیفیت سیستم آموزشی ، ساختار رفتاراستاد ، ساختار رفتار دانشجو