صیاد بداقی - کارشناس ارشد گروه مهندسی محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
میترا غلامی - استاد گروه مهندسی بهداشت محیط،دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران،تهران
مهدی فرزادکیا - استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران،تهران
رامین نبی زاده - استاد، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت ،دانشگاه علوم پزشکی تهران

در این پژوهش، کارایی تصفیه خانههای فاضلاب ارومیه، خوی، میاندوآب، سلماسی و بوکان در سالهای 1387 تا 1390، بر پایه رویکرد قابلیت اطمینان ارزیابی شد. این رویکرد، بازدهی کلی تصفیه خانه و فرایندهای آن را پیش بینی می نماید و غربالگری فناوریهای تصفیه را امکان پذیر می سازد. اطلاعات COD ، BODs و TSS از طریق سوابق ثبت شده در شرکت آب و فاضلاب آذربایجان غربی، بررسی محلی و مصاحبه با اپراتورها جمع آوری شد. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. برای تعیین قابلیت اطمینان مشاهده ای، قابلیت اطمینان ارزیابی شده، ضریب اطمینان پذیری و درصدهای مورد انتظار مطابقت با استانداردهای تخلیه، از روش معتبر مدل سازی نیکو و همکاران استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که خصوصیات پساب خروجی تصفیه خانه ها از نظر پارامترهای بررسی شده، عمدتا از توزیع لگاریتمی نرمال تبعیت می کنند. در تمام تصفیه خانههای مورد بررسی، قابلیت اطمینان مشاهدهای و قابلیت اطمینان ارزیابی شده و درصدهای مورد انتظار مطابقت با استانداردهای تخلیه، رابطه معنی داری با هم داشتند. فرایندهای SBR و بیولاک نسبت به لاگون های هوادهی دارای بیشترین مقدار قابلیت اطمینان مشاهده ای (90 تا 100 درصد)، قابلیت اطمینان ارزیابی (93 تا 100 درصد)، درصد مورد انتظار برآورد استاندارد (95 تا 99/97) و کمترین مقدار COR (0/41 تا 0/64) بودند. بنابراین ضرایب به دست آمده در این بررسی رامی توان برای طرحهای توسعه و احداث سیستمهای مشابه به کار برد.

تصفیه خانه فاضلاب،قابلیت اطمینان عملکرد، لاگون هوادهی، بیولاک، SBR ، ضریب اطمینان پذیری ،آذربایجان غربی