بیژن نظری - دانشجوی دکتری گروه مهندسی آبیاری و آباداتی دانشکده آب و خاک دانشگاه تهران
هادی رمضانی اعتدالی - دانشجوی دکتری گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکده آب و خاک دانشگاه ت
علیرضا توکلی - دانشجوی دکتری گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکده آب و خاک دانشگاه ت
مسعود پارسی نژاد - استادیار گروه مهندسی آبیاری و آبادانی، دانشکده آب و خاک دانشگاه تهران

کم آبیاری شیوه ای است که در آن افزایش کارایی مصرف آب به وسیله کاهش کفایت آبیاری به دست می آید. در این تحقیق توانایی مدل Cropwat در مدیریت کم آبیاری برای دو محصول گندم و جو در اقلیم کرج بررسی شده است. شاخص های ارزیابی مدل شامل RMSE و CRM به ترتیب در محدوده 9/8 تا 17/2 درصد و 0/32 تا 0/5 بود و نشان می دهد که مدل درصد کاهش عملکرد را کمتر از نتایج واقعی برآورد می کند. مقادیر منفی به دست آمده برای شاخص EF در هر دو محصول در دور آبیاری 14 روزه بیانگر ناکارآمدی مدل در پیش بینی عملکرد در این دور آبیاری بوده است. این مطالعه نشان می دهد که کاربرد مدل Cropwat بدون کالیبره کردن ضرایب گیاهی نیاز آبی و کاهش عملکرد و خصوصیات خاک می تواند خطاهای قابل توجه ای داشته باشد و در استفاده از این مدل باید محتاطانه عمل نمود. در این مطالعه کارایی مصرف آب در محدوده 1/3 تا 2/3 کیلوگرم بر متر مکعب به دست آمده است و حداکثر آن مربوط به تیمار کم آبیاری 20درصد نیاز آب بوده است.

کارایی مصرف آب، کم آبیاری، مدل Cropwat، تابع تولید