بررسی میزان بقای 24 ساعته بیماران پس از احیای قلبی ریوی موفق و عوامل موثر بر آن در بیمارستان قایم مشهد

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,210

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_NUMS-3-4_007

تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1396

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: مهم ترین عامل مرگ بالغین در دنیای صنعتی، ایست قلبی ناگهانی است. بازگشت گردش خون خود به خودی هدف اولیه احیاء قلبی ریوی می باشد. مراقبت های پس از احیاء، حلقه پنجم در دستورالعمل احیای قلبی ریوی محسوب می شود که کمتر مورد توجه قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی میزان بقای 24 ساعته بیماران پس از احیای قلبی ریوی موفق و عوامل موثر بر آن در بیمارستان قایم شهر مشهد انجام شده است. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی تحلیلی حاضر، 80 مورد احیای قلبی ریوی به روش نمونه گیری در دسترس از بیمارستان قایم (عج) شهر مشهد در سال1392 ، انتخاب شدند. عملیات احیاء با اعلام کد 99 و حضور تیم احیاء انجام شد. میزان بقای 24 ساعته در بیمارانی که احیای قلبی موفق داشتند بررسی شد. پس از جمع آوری داده ها، آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و فراوانی) و آمار استنباطی (کای اسکور و آزمون دقیق فیشر، رگرسیون لجستیک) توسط نرم افزار SPSS v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیماران 1/5±67/3 سال بود. در 45 مورد (56/2 درصد) از احیاهای انجام شده، بازگشت گردش خون خود به خودی ایجاد شد. میزان بقای 24 ساعته در 30 مورد از بیماران مشاهده شد. آنالیزهای آماری ارتباط معنی داری بین بقای 24 ساعته با جنسیت و دیابت ر(P<0/05) و نیز سابقه احیای قلبی ریوی نشان داد (P<0/05). نتیجه گیری: احیای قلبی ریوی موفق در بیماران ایست قلبی می تواند موجب افزایش بقای 24 ساعته شود. این موضوع بیانگر آن است که مراقبت های پس از احیاء باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

احیای قلبی ریوی ، بقای 24 ساعته ، بازگشت گردش خون خود به خودی

نویسندگان

علی موحدی

مربی، گروه بیهوشی، دانشکده علوم پزشکی نیشابور، نیشابور، ایران.

علی کاوسی

مربی، گروه اتاق عمل، دانشکده علوم پزشکی نیشابور، نیشابور، ایران.

حمیدرضا بهنام وشانی

مربی، گروه پرستاری کودک و نوزاد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

حسن مهراد مجد

واحد توسعه پژوهش های بالینی، بیمارستان قایم، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.