میترا قاسمی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
راضیه نجار - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
ربابه نوری - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

زمینه و هدف: اضطراب اجتماعی، از جمله اختلال های روانی شایعی است که با محدود ساختن توانایی های مبتلایان، مشکلات متعددی را برای آنها پدید می آورد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری کوتاه مدت بر بروز نشانه های اضطراب اجتماعی می باشد. مواد و روش ها: 20 نفر از دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهر کرج از میان دانش آموزانی که نمره اضطراب اجتماعی آنها (حاصل از تکمیل پرسشنامه ی اضطراب اجتماعی اسپین) معنی دار بود، به شیوه خوشه ای انتخاب شدند و بطور تصادفی در دو گروه 10 نفری گواه و آزمایش جای گرفتند. آنگاه درمان شناختی- رفتاری گروهی (CBGT) مبتنی بر الگوی موریس در مورد گروه آزمایش انجام شد و در پایان، دو گروه دوباره با استفاده از پرسشنامه اضطراب اجتماعی ارزیابی شدند. در تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با طرح اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: درمان شناختی - رفتاری گروهی کوتاه مدت، تغییرات معنی داری را در سطح P<0/001 ایجاد کرده است (F=305/3) و در دو پیگیری یک ماهه و سه ماهه این تغییر تداوم داشته است. نتیجه گیری: درمان شناختی- رفتاری گروهی مبتنی بر الگوی موریس می تواند در کاهش اختلال اضطراب اجتماعی دانش آموزان دختر تاثیرگذار باشد.

اضطراب اجتماعی، درمان شناختی- رفتاری، گروه درمانی، دانش آموزان