کامپوزیت های پلیمری به عنوان جاذب های امواج الکترومغناطیسی

فناوری جذب امواج الکترومغناطیس در ناحیه ریزموج، موضوع ارزشمندی برای مقاصد تجاری، وسایل ارتباطی، مدنی، نظامی و بسیاری از سامانه های الکترونی و فناوری در عصر حاضر است. با رشد سریع وسایل الکترونیکی بی سیم به دانش و موادی نیاز است که امواج مضر را جذب کند و ارزان و مناسب نیز باشد. با توجه به ماهیت و جایگاه مواد جاذب امواج، سنتز این مواد و بررسی خواص آن ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجا که امواج دارای میدان های الکتریکی و مغناطیسی هستند، ماده جاذب امواج ایده آل باید قابلیت جذب هر دو نوع امواج الکتریکی و مغناطیسی را دارا باشد. نانوکامپوزیت های حاوی مواد رسانای الکتریسیته، مناسب ترین نامزد برای کاربرد در مواد جاذب امواج اند. با استفاده از این نانوکامپوزیت ها، می توان بخش الکتریکی موج را جذب و انرژی آن را به گرما مبدل کرد و بدین ترتیب باعث میرایی این امواج شد. بحث دوم، خاصیت مغناطیسی امواج بوده که مربوط به میدان ایجاد شده به وسیله امواج است. نانوذرات مغناطیسی قابلیت آن را دارند تا با ایجاد میدان های مغناطیسی بسیار کوچک باعث جذب امواج شوند. بنابراین، نانوکامپوزیت های حاوی ترکیب پلیمرهای مزدوج، که خاصیت نیمه رسانایی دارند و نانوذرات مغناطیسی معدنی چشم اندازهای جدیدی برای کاربرد در مواد جاذب امواج ایجاد کرده اند. کامپوزیت های مزبور، سبک بوده و به راحتی سنتز می شوند. در این مقاله، به دلیل جایگاه ویژه کامپوزیت های جاذب امواج در زندگی امروزی، انواع این مواد، نحوه تهیه آن ها و پارامترهای اثرگذار بر خواص آن ها بحث می شود.