پلیمرهای هوشمند: 5- پلیمرهای یونومری خودترمیم شونده

هنگامی که آسیب در مواد معمولی رخ می دهد، شناسایی، تعمیر یا جایگزینی آن بخش از سامانه نیاز به دخالت انسان دارد. این در حالی است که که تشخیص خود به خود آسیب و بهبود آن از خواص منحصر به فرد سامانه های زیستی است، مانند لخته شدن خون، التیام استخوان شکسته و ترمیم بافت آسیب دیده. در همین راستا و به تقلید از این ویژگی های منحصر به فرد طبیعت و الهام از فرآیندهای زیستی، پژوهشگران اقدام به توسعه مواد هوشمند خود ترمیم شونده کرده اند. مواد هوشمندی که به طور خودکار قابلیت تشخیص و درمان آسیب را دارند. این قابلیت، پتانسیل لازم را بری کاهش هزینه ها در کنار کاهش مقدار تعامل انسان، به حداقل رساندن خرابی و کاهش نیاز به جایگزینی قطعه در سامانه دارد. خودترمیم شونده های متداول، حاوی زیرگوی یا لوله های دارای عامل ترمیم کننده هستند و با ابزارهای شیمیایی بهبود می یابند. انتظار نمی رود، این مواد قابلیت ترمیم آسیب های ماکروسکوپی در انرژی زیاد، مانند سوراخ شدن یا شکستگی را داشته باشند. برخلاف آن ها، یونومرهای خود ترمیم شونده این قابلیت را دارند که در دروه زمانی کوتاه تخریب حاصل را به طور مستقل برگردانند و به مراتب کمترین هزینه ساخت و تهیه را نیز دارند. در یونومرها قابلیت خودترمیمی پایخ گویی ذاتی ماده و نه به طراحی سامانه باز می گردد. این امر به طور خودکار و آنی و بدون دخالت دست اتفاق می افتد. در این نوشتار، مرور بر خود ترمیمی یونومرها، ساز و کار و روش های استفاده شده برای بررسی این پاسخ منحصر به فرد، به ویژه ضربه گلوله (بالستیک) ارایه شده است.