مجتبی خانی - تهران، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، پژوهشکده علوم و فناوری زیستی، گروه مهندسی شیمی-بیوتکنولوژی

زیست پلیمر از نظر زیست شیمی دان ها عبارت از درشت مولکول زیستی است که از زنجیر بلندی از زیرواحدهای کوچک متعدد و مشابه متصل به هم تشکیل شده است. اتصال این واحدها به هم از نوع اتصالات کووالانسی است. با توجه به اینکه زیست پلیمرها از موجودات زنده از قبیل گیاهان، جانداران و میکروارگانسیم ها به طور طبیعی تولید می شوند و از لحاظ زیست محیطی نیز تجزیه پذیرند، برای کاربردهای مختلف بسیار مناسب هستند. انواع زیست پلیمرها شامل نوکلییک اسیدها، پروتیین ها، پلی ساکاریدها، پلی هیدروکسی آلکانوات ها، پلی فسفات ها هستند. به منظور استفاده از زیست پلیمرها در صنایع، نیاز به تجاری کردن فرآیند تولید و بهینه کردن آن است. با توجه به مطالعات انجام شده درباره بهینه سازی شرایط تولید زیست پلیمر مشخص شده است، افزون بر اثر عوامل تغذیه ای مهم در فرآیند تولید زیست پلیمرها از قبیل منابع کربن، نیتروژن، فسفر، گوگرد و غیره عوامل فیزیکی و غیر تغذیه ای نیز در فرآیند تولید زیست پلیمرها بسیار اثرگذارند. در این مطالعه، اثر پارامترهایی نظیر سرعت هوادهی و همزدن، دما و PH بر تولید بهینه پلی ساکاریدهای میکروبی که از مهم ترین و پرکاربردترین زیست پلیمرها هستند، بررسی شده است. با توجه به نتایج، در اکثر منابع بررسی شده برای تولید مقدار بهینه از پلی ساکاری، شرایط مناسب برای سرعت هوادهی vvm؛3-0/5، همزدن rpm؛ 800-200، دما °C؛32-27 و PH؛8-5 در نظر گرفته شده است.