درآمدی بر فقه و سبک زندگی

سبک زندگی، مفهومی از مفاهیم علوم اجتماعی است که جنبه رفتارگرا دارد. سبک زندگی، نظام واره و سیستم خاص زندگی است که به فرد، خانواده یا جامعه با هویت خاص، اختصاص دارد. آدمیان با قدرت خلاق خویش، برای حیات دنیوی، دست به گزینش می زنند و رفتارهای خاصی را ترجیح می دهند و زیست خود را با آن منطبق می کنند. رفتارهای بیرونی آدمیان که مورد انتخاب آگاهانه آنان است، سبک زندگی آنان را تشکیل می دهد که البته انتخاب یک سبک، تابع متغیرهای فراوانی است که باید مورد توجه قرار گیرد. از سوی دیگر، دین مبین اسلام نیز داعیه دار تنظیم حیات دنیوی و اخروی انسان است و توصیه های رفتاری فراوانی دارد که غالبا در علم فقه، بررسی می شود. در این مقال، تلاش شده به نقش فقه، در ایجاد سبک زندگی، توجه شود. علم فقه با تبیین رفتارهای مجاز و متناسب با کمالات انسانی، زمینه را برای هماهنگی اراده تکوینی بشر با اراده تشریعی حق تعالی ایجاد می کند و مسیر سلوک متناسب با معاد را برای آدمیان بیان می کند. علاوه براین، تبیین نظام های موثر بر متغیرهای دخیل در انتخاب سبک، برعهده علم فقه است که البته تبیین این نظام ها با مشکلاتی روبه رو است. در این نوشتار به برخی از آنها اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

علم فقه ، سبک زندگی ، متغیرهای موثر بر سبک زندگی ، تبیین رفتارهای متناسب ، تبیین نظام های موثر بر متغیرها