احسان حسین پور - کارشناس مهندسی معماری، استان چهارمحال و بختیاری، شهرستان شهرکرد
اکرم دخت امجد - کارشناس ارشد مهندسی آبخیزداری،

اوست خدایی که آب را از آسمان فرو فرستاد که از آن بیاشامید و درختان را پرورش دهید (سوره نحل، آیه 10.(بارش ها می توانند موهبتی و نعمت الهی باشد، اما در صورتی که مدیریت صحیح در جهت حفظ و بهره برداری بهینه از منابع طبیعی رواناب و آبخیز به عمل نیاید، به بلایی عظیم برای بشر تبدیل می شود. آبخیزها به عنوان پهنه ای که تمام رواناب ناشی از بارش را دریافت می کنند، مهمترین بخش در برنامه ریزی های مرتبط با استفاده بهینه از منابع آب و خاک، محسوب می گردند. کنترل آب و خاک در آبخیز که با انجام عملیات آبخیزداری صورت می گیرد، تلاشی هماهنگ و یکپارچه است، تا بازده یک آبخیز را به لحاظ کشاورزی، منابع طبیعی و انسانی، اقتصادی سازد. آبخیزداری شهری یکراه حل مدیریت آب است. که با توسعه پایدار معماری و مهندسی شهری با اجرای پروژه های آبخیزداری شهری که مناسب ترین روش تلفیق آب و معماری است، می توان از ذخیره آب باران بهره برد. از سیلاب ها جلوگیری کرد و با جمع آوری آب از سطح معابر و خیابانها و انتقال آب به بیرون شهر و تصفیه آن جهت توسعه فضای سبز شهری و مصارف بهداشتی غیر شرب استفاده کرد. جمع آوری آب پشت بام ها به منظور مصارف بهداشتی و بازیافت آب و فاضلاب سبک به استفاده مجدد از این منبع تجدید پذیر و قابل برگشت به چرخه زندگی و اجرای اصل های مهم توسعه پایدار پرداخت:1 -مدیریت منابع انرژی 2 -طراحی با قابلیت بازگشت به چرخه زندگی 3 -طراحی برای انسان، از جمله اهداف آبخیزداری شهری می باشد. هدف از مطالعه ی پیش رو بررسی اقداماتی برای جلوگیری از تخریب منابع خاک و آب به منظور پیشگیری از جاری شدن سیلاب و ایجاد رواناب، همچنین طراحی معماری شهری پایدار می باشد.

رواناب ، آبخیزداری شهری ، پایداری محیطی ، مهندسی شهری ، معماری