محسن ابوطالبی اصفهانی - دکتری راه و ترابری، استادیار گروه برنامه ریزی و حمل و نقل، دانشکده حمل و نقل، دانشگاه اصفهان
میثاق عطایی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و تراری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد

خاک طبیعی موجود در محل پروژهها، همواره برای استفاده مناسب نمیباشد، بههمین دلیل بهبود کیفیت خاکها از دیرباز مورد توجه مهندسین قرارگرفته است. افزایندههای گوناگونی برای بهبود و اصلاح مقاومت، شکلپذیری و نفوذپذیری خاک بهکار رفته است. در این پژوهش در ابتدا به بررسیتثبیت خاک با روشهای سنتی پرداخته شده و در ادامه به بیان تثبیت خاک با پلیمر به عنوان روشی نوین پرداخته شده است. با مروری بر تحقیقاتانجام شده در این خصوص مشاهده میشود که حجم بررسیهای انجامشده بر روی پایدارسازهای سنتی مانند سیمان، آهک، سربارههای کوره ذوب فلزات و ... در مقایسه با تحقیقات صورت گرفته با بهکارگیری پایدارسازهای نوین بسیار بیشتر است. از آنجا که افزودنیهای پلیمری تاثیر به سزایی دربهبود خواص خاک دارند و علاوه بر هزینه کمتر باعث سرعت در عملیات اجرایی میشوند، استفاده از پلیمرها بهتر و مناسبتر است. در این پژوهشاثر افزودن درصدهای مختلف از انواع پلیمرها را بر روی تغییر خواص ژیوتکنیکی خاک بیان شده و بهبود خواص انواع خاک با افزودن درصدهای مختلف پلیمر مشاهده شده است.

تثبیت، خاک، پلیمر، سیمان، قیر، آهک