الناز غربی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت پروژه و ساخت دانشگاه آزاد اسلامی یادگار امام خمینی(ره)واحد شهر ری

بی شک، اداره و کنترل چالشها و تعارضات یکی از مهمترین مهارتهای مدیریت پروژه میب اشد. گرچه همواره تصورات منفی در مورد تعارضات وجود دارد، شیوهی تصمیمگیری در تعارض میتواند، سازنده یا مخرب باشد. بنابراین، مدیریتتعارض مهمترین شرطی است که وابسته به رشد تمام سازمان است. تعارضات در قراردادهای پروژهای عمرانی در بخش های طراحی، اجرا و نظارت دیده میشود. این مقاله که به روش مروری انجام شده است ، به شناسایی انواع تعارضات و علل بروز آن و همچنین بررسی در قراردادهای EPC میپردازد و سعی در معرفی راه کارهای کلی در جهت کاهش تعارض مینماید . در پروژههای عمرانی تعارضاتی از حیث قراردادی، فنی و فرهنگی وجود دارد. در قراردادهای EPCتعارض بین دو عامل کارفرما و پیمانکار خواهد بود. زیرا پیمانکار مسیولیت کلیه مراحل پروژه را بعهده میگیردکه شامل سه بخش مهندسی، تدارکات و ساخت است، مهمترین علل تعارضات را می توان در بخش مهندسی: عدم به کارگیری واستخدام نیروهای مجرب و متخصص، در بخش تدارکات: تاخیر در ارسال و حمل کالا از سوی تامین کنندگان واستهلاک و خرابی مواد و مصالح درحین حمل، دربخش ساخت: ارایه قیمت غیرواقعی زمان برگزاری مناقصه توسطپیمانکار(فقط با هدف برنده شدن در مناقصه) دانست. پیشنهاد حاصل از نتایج برای کاهش تعارضات عبارتند از: کارفرما و پیمانکار، با مطالعه دقیق در اسناد و برآورد صحیح منابع، زمان، هزینه و انتخاب نیروی متخصص در همان ابتدای پروژه بپردازد. کارفرما به تعهدات مالی خود بر اساس قرارداد فیمابین عمل نماید . پیمانکار سعی نماید پروژه را به گونه ای مدیریت نماید که پیشرفت پروژه با کیفیت، هزینه و زمان پیشنهادی هماهنگ باشد.

تعارض، مدیریت تعارضات، قراردادهای EPC