ارزیابی روشهای تعیین ریسک نشست ناشی از تونلسازی در محیط های شهری

گسترش روز افزون حفاری زیرسطحی در محیط های شهری به لحاظ محدودیت فضای کاربری و همچنین عدم نظارت کافی امکان ایجادنشست و آسیب به سازههای سطحی میگردد که تاکنون این امر باعث ایجاد خسارات فراوانی گردیده است. در مطالعات پیش و حین ساخت درزمینه تحلیل ریسک نشست تاکنون روشهای مختلفی از جمله استفاده از روشهای دورسنجی و معیارهای تجزیه و تحلیل کیفی و کمی ریسک مورد بررسی قرار گرفته است. آنچه که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است مقایسه دو روش تحلیل ریسک نشست با استفاده از GIS واستفاده از روش محاسبات بر اساس مدلسازی عددی میباشد .دراستفاده از روش سیستم اطلاعات جغرافیایی، تشکیل بانک اطلاعاتی ساختمانها و تعیین پروفیل در نرمافزارهای سیستم اطلاعاتجغرافیایی و در محاسبات با استفاده از روش عددی با استفاده از نرمافزار Bentley Geostructural محاسبات مرتبط صورت پذیرفته است. اما تاکنون این دو روش مورد ارزیابی و مقایسه قرار نگرفته است و آنالیز نشست و ردهبندی ریسک با این دو روش صورت پذیرفته است . پروفیل نشست در روش اول با استفاده از نرمافزار Plaxis محاسبه شده و سپس با استفاده از بانک اطلاعاتی در نرمافزار ARCGIS پیادهسازی شده است اما در روش دوم با استفاده از روشهای تحلیلی مانند Ground loss و سپس انالیز آن با تلفیق هندسه مشخصات ساختمان و تونل ریسک نشست مرتبط با ساختمانهای پروژه مشخص گردیده است.نتایج این بررسی نشان میدهد که استفاده از روشهای عددی توصیف کمی و دقیقتری از تعیین ریسک نشست و در نتیجه کلاس اسیب به ساختمان مشخص میگردد همچنین میتوان هر قسمت از ساختمان را که دچار اسیب میگردد طبقهبندی نمود.

کلیدواژه ها:

ریسک نشست ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، روش نیمه تجربی ، محیط شهری ، تونلسازی