محمدهادی مهدی نیا - دکترای برنامه ریزی شهری ، رییس دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی مشهد
فایزه ناعمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، موسسه آموزش عالی خاوران
مهسا علی میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری ، موسسه آموزش عالی خاوران

در جهان امروزی اکثر فضاهای عمومی شهری به دلیل افزایش وسایل نقلیه و وابستگی الگوی زندگی شهری به آن ها، به شدت تحت سلطه وسایل نقلیه درآمده است .طراحی و شکل گیری اکثر فضاهای شهری، خیابان ها و کوچه ها ، در شهرهای جدید ایران، بر مبنای مقیاس سواره و مسایل مربوط به ترافیک است. محورهای کم عرضی که در حاشیه محورهای سواره در خیابان های شهری به عنوان پیاده رو وجود دارد قسمتی از پس مانده هایی از فضای اصلی سواره است که فقط برای عبور و مرور ضروری شهروند پیاده باقی مانده است.برخی از ویژگیهای فضاهای شهری پیادهمدار و شهروندگرا، از جمله اجتماع پذیری، امنیت اجتماعی و روانی، خوانایی و دسترسی راحت، پویایی و سرزندگی، حس تعلق و خاطره انگیزی مکان، احیای هویت های تاریخی و اجتماعی، مسیرهای پیاده و دوچرخه، کیفیت فضای سبز و عناصر طبیعی، کیفیت مبلمان و علایم شهری را در خود دارد. این ویژگی های پیاده مدارانه تاثیربسیار زیادی بر شکل گیری کمی و کیفی انواع تعاملات اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی شهروندی دارد .در این مقاله سعی شده است به بررسی مفهوم پیاده مداری و شهروندگرایی در شهرسازی و شناسایی شاخصه های آن در فضاهای شهری پرداخته شود.

پیاده مداری ، رویکرد ها و دیدگاه ها ، عابر پیاده