نقش خشت در معماری بومی و پایداری انرژی

در بحث خانه سازی در مناطق مختلف جغرافیایی کاربرد تکنیک ها و دانش بومی و موادو مصالح محلی، در مقابل گرما وسرما محافظت و مقاومت بیشتری داشته و شرایط آسایش بهتری را فراهم می آورد. با این فرض که معماری بومی کمترین اثر مخرب را بر اکوسیستم و محیط زیست دارد. و شیوه های معماری جدید بدون توجه به اقلیم و شرایط بومی مشکلات خاصی را برای ساکنین بناها بوجود آورده است. در این مقاله خشت با رویکرد یک مصالح موثر پرکاربرد در معماری بومی و پایداری انرژی معرفی می گردد بنابراین ابتدا خشت و خصوصیات آن و سپس بیان روشها و راهکارهای مطلوب جهت استفاده بهتر از آن در جهت پایداری انرژی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. از آنجا کهمعماری سنتی ایران معماری پایدار محسوب می شود، چراکه واجد کلیه شاخصه های پایداری بوده و همچنان پس از گذشت سالیان دراز توانسته است به مسایل محیطی خود پاسخ دهد نتیجه کلی پژوهش بیانگر آن است که مصالح بومی در تمامی اقلیم ها ساختار و کیفیت بنا را تحت تاثیر قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

خشت ، معماری بومی ، پایداری انرژی ، شرایط آسایش