بررسی اثر کودهای آلی ومیکروبی بر روی عملکرد واجزای عملکرد گیاه آفتاب گردان

به منظور مطالعه اثر باکتری های محرک رشد بر کیفیت دانه آفتابگردان(.L annus Helianthus (در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی، اصلاح خاک و بهبود وضعیت تغذیه ای گیاه آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی واحدگناباد در سال 1395 به اجرا در آمد. تیمار آزمایشی شامل باکترهای محرک رشد در13 سطح (باسیلوس با آب مقطر(M1 ، (پسودموناس باآب مقطر M2،تری دی کودرما با آب مقطر M3 ،باسیلوسباکود آلی اسیدی01M2 ،پسودوموناس باآب مقطر + باسیلوس +کودآلی اسیدی01M1M2،باسیلوس+ کودآلی قلیایی02M1 ، تری دی کورما+ کودآلی قلیایی01M3 ،شاهد، پسودوموناسباکودآلی قلیایی02M2،تری دی کورما +کودآلی قلیایی02M3 ،باسیلوس+پسودموناس M1M2 ،پسودوموناسباآبمقطر + باسیلوس +کودآلی قلیایی 02M1M2،01M1 باسیلوس +کود آلی اسیدی) به اجرا در آمد.یشترین عملکرد دانه به عنوان با اهمیت ترین صفت مورد بررسی در تیمار باکتری باسیلوس با میانگین 3516کیلوگرم در هکتار که نسبت به شاهد1500کیلوگرم در هکتار)، افزایش 50درصدی را نشان داد. همچنین مشاهدهشد کاربرد سطوح باکتریهای محرک رشد تاثیر معنی داری بر ارتفاع بوته، قطر ساقه، قطر طبق، تعداد دانه در طبق و عملکرد بیولوژیکیاختلاف معنی دار در سطح 1 %بود.. به طور کلی باکتری های محرک رشد نقش مفید و موثری در بهبود ویژگی های رشد، عملکرد و خصوصیت های کمی و کیفی آفتابگردان دارد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، باکتریهای محرک رشد ، عملکرد دانه