عباس بیگلری

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش برنامه ریزی منابع انسانی درچارچوب مدیریت کیفیت جامع بر نوآوری سازمان درمحیط های رقابتی میباشد. این تحقیق ازبعد هدف توصیفی به شیوه همبستگی وازنوع تحقیقات کاربردی وازبعد زمانی مقطعی و ازبعدروش گردآوری دادهها پیمایشی است که ازابزارپرسشنامه جهت گردآوری دادهها استفاده شده است. روایی پرسشنامه به روش صوری،محتوایی بررسی ونیزپایایی آن به روش آلفای کرنباخ محاسبه شد. این پژوهش مربوط به آبان ماه سال 1394 می باشد؛ جامعه آماری دراین تحقیق کارکنان شرکت پارس سوییچ ) سهامی عام( که حجم نمونه با فرمول کوکران 197 نفرمحاسبهگردید و ازروش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده گردید؛ و دادهها با نرم افزارآماری SPSS تجزیه وتحلیل شد و نتایج نشان داد که درمیان تمامی فرضیات سیستم برنامه ریزی منابع انسانی درچارچوب مدیریت کیفیت جامع و نوآوری تدریجیدرسازمان مورد مطالعه رابطه مثبت ومعنی دار وجود دارد، همچنین دربرنامه ریزی منابع انسانی بین متغیرهای تامین نیرو،آموزش، نگهداری وکاربرد منابع انسانی، متغیرآموزش کارکنان بیشترین تاثیر را درپیش بینی متغیر وابسته نوآوری تدریجیدارد پس متغیرهای تامین نیرو، نگهداری وکاربرد منابع انسانی به ترتیب موثربوده ، که با تقویت هرکدام ازاین متغیرها میتوانبسترنوآوری تدریجی را افزایش داد؛ بعلاوه درتحلیل نتایج متغیرهای تعین کننده نوآوری بنیادی، ضرایب بدست آمده ازتجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تامین نیرو کارکنان بیشترین سهم تاثیرگذار را دربین متغیرها داراست پس متغیرهای آموزش، نگهداری وکاربرد منابع انسانی به ترتیب در نوآوری بنیادی تاثیردارند که با تقویت هرکدام از کارکردها با رویکرد TQM می- توان افزایش نوآوری بنیادی را درآینده پیش بینی کرد

برنامه ریزی ، منابع انسانی ، مدیریت کیفیت جامع ، نوآوری ، محیط های رقابتی