لزوم حفظ سنگفرش بیابانی به منظور شدت کاهش بیابان زایی در فلات مرکزی ایران(مطالعه موردی: دشت یزد-اردکان)
- سال انتشار: 1395
- محل انتشار: کنفرانس سراسری تحقیق در علوم کشاورزی ، منابع طبیعی و محیط زیست
- کد COI اختصاصی: NCRA01_036
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 794
نویسندگان
کارشناسی ارشد مدیریت مناطق بیابانی دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی دانشگاه یزد،
دانشیار گروه خاک شناسی دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی دانشگاه یزد
چکیده
پوشش سنگفرش بیابانی یکی از مهم ترین عوامل موثر در سرعت آستانه و شاخص فرسایش پذیری خاک است. ساختار های مختلف در تشکیل واحد ژیومورفولوژی دشت یزد-اردکان موجب ایجاد رخساره های مختلف از لحاظ میزان فرسایش بادی، پتانسیل فرسایش پذیری و سرعت آستانه فرسایش می گردد. لذا بررسی این سطوح از دیدگاه فرسایش بادی بسیار مهم است. در این میان سنگفرش سطحی از جایگاه خاصی برخوردار است. حوزه دشت یزد-اردکان در بخش شمالی استان یزد قرار دارد و در فلات مرکزی ایران گسترده شده است. درمنطقه مورد مطالعه 85 نقطه در سه نوع دشت سرهای لخت، اپانداز و پوشیده میزان سنگفرش سطحی برآورد گردید و در نهایت سرعت آستانه فرسایش بادی با میزان درصد سنگفرش محاسبه شد. نتایج نشان داد که میزان پوشش سنگفرش در دشت سرهای لخت و اپانداژ از 30 تا 80 متغیر شد و در قسمت میانی منطقه از صفر تا 5 درصد تغییر کرد. همچنین دامنه تغییرات سرعت آستانه فرسایش بادی از 1 تا 11/2 متر بر ثانیه متغیر شد و در قسمت میانی منطقه، سرعت آستانه از 1تا 6 متر برثانیه ودر دشت سرهای لخت و اپانداژ با توجه به بالا بودن پوشش سنگفرش ، از 7 تا 11/2 متر برثانیه تغییر کرد و بیانگر بالا بودن سرعت آستانه فرسایش بادی در رخساره های با درصد سنگفرش بالاست.کلیدواژه ها
سنگفرش بیابانی، سرعت آستانه ، فرسایش بادی، بیابان زاییمقالات مرتبط جدید
- بررسی تنوع زیستی گیاهان مرتعی ارتفاعات کبیرکوه در جنوب دره شهر (استان ایلام)
- عوامل موثر بر میزان پیچان رودخانه های خرم اباد
- ارزیابی کیفیت آب شرب گاوهای شیری در گاوداری های صنعتی حومه مشهد از نظر وجود فلزات سنگین، نیترات و سولفات
- بیو پلیمر پلی ساکاریدی برای مصارف دامپزشکی
- راهکارهای کارآمد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از طریق فناوری کشاورزی هوشمند
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.