اندازهگیری و مقایسه کارایی انرژی کل عوامل بخش صنعت با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها

بررسی کارایی در تحلیل سیاست های کلان معمولا توسط دو شاخص انجام می گیرد: شدت انرژی و کارایی انرژی. این شاخص های کارایی انرژی مرسوم، انرژی را به عنوان تنها نهاده برای تولید خروجی (GDP)در نظر می گیرند در حالی که سایر نهاده ها مثل نیروی کار و سرمایه نادیده گرفته می شوند. روش جدیدی با عنوان کارایی کل عامل انرژی (TFEE) به منظور غلبه بر معایب کارایی انرژی عامل جزیی مرسوم توسعه یافته است. مفهومTFEEشامل اثرات جانشینی بین انرژی و سایر عوامل تولید است. در این مطالعه کارایی انرژی بخش صنعت (کارگاه های صنعتی ده نفر کارکن و بیشتر) استانهای فارس، بوشهر، هرمزگان، کهگیلویه و بویراحمد، کرمان، خوزستان، سیستان و بلوچستان،چهارمحال و بختیاری، یزد، اصفهان، کرمانشاه، همدان و کردستان در دوره 1392-1385 با استفاده از شاخص کارایی انرژی کل عوامل (TFEE) بر پایه روش تحلیل پوششی داده ها(DEA)محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد که میانگین کارایی انرژی استان های مورد بررسی در دوره مورد نظر 0/6 می باشد. همچنین بیشترین و کمترین متوسط کارایی انرژی به ترتیب مربوط به استان بوشهر و همدان با مقادیر1و0/39 می باشد.

کلیدواژه ها:

کارایی انرژی کل عوامل ، تحلیل پوششی داده ها ، کارگاه های صنعتی