آرمین عابدیان امیری - مرکز تحقیقات شیلاتی آبهای دور، چابهار
محمد افشارنسب - موسسه تحقیقات شیلات ایران ، تهران

ویبریوهای جداسازی شده از لاروها و میگوهای پرورشی استان سیستا ن و بلوچستان، واقع در جنوب شرقی ایران در طی دوره تکثیر و پرورش میگو برای مشخص شدن میزان حساسیتشان در برابر 7 آنتی بیوتیک وسیع الطیف مورد بررسی قرار گرفتند . نتایج نشان داد؛ میزان درصد مقاومت به اکسی تتراسایکلین، کل رامفنیکل، فورازولیدون، اریترومایسین، نئومایسین، سیپروفلوکسازین و جنتامایسین بترتیب در کارگاههای تکثیر %)20/69) ، %)44/83) ، %)58/62) ، %)37/93) ، %(45/45) ، %)0) و %)16/64) ، در مزراع پرورش %)1/75) ، %)0) ، %)1/79) ، %)58/93) ، %)52/27) ، %)0) و %)27/90) بود . حساسیت باکتریهای جداسازی شده از کارگاههای تکثیر به 4 آنتی بیوتیک : اکسی تتراسایکلین، کرامفنیکل، فورازولیدون و سپروفلوکسازین کمتر، اما به 3 آنتی بیوتیک اریترومایسین، نئومایسین و جنتامایسین بیشتر از باکتریهای جداسازی شده از مزارع پرورش میگو است