بهمن شمشادی

زمینه وهدف: دیابت قندی شامل گروه نا همگونی از بیماریهای متابولیک است که مشخصه آنها هیپر گلیسمی مزمن و اختلال در متا بولیسم کربو هیدرات، چربی و پروتیین می باشد . هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر وزن، شاخص توده بدنی ، قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله HBA1C بیماران مرد دیابتی نوع دو ، می باشد . جامعه آماری این تحقیق مردان دیابتی نوع دو ، با محدوده سنی 55±5 55 سال که ساکن شهرستان فسا هستند ، میباشد مواد و روش ها : روش تحقیق حاضر از نوع کاربردی و به صورت نیمه تجربی است که از بین 120 نفر بیمار دیابتی نوع دو، 30 نفر که شرایط حضور در تحقیق را داشته اند به صورت تصادفی داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و گروه تجربی فرار گرفتند ودر طی مراحل پیش آزمون و پس آزمون مورد بررسی قرار گرفتند . برنامه تمرین شامل هشت هفته فعالیت 40 دقیقه در هر جلسه تمرین انجام می گیرد . آزمودنی ها دو هفته اول با - پیاده روی ، هفته ای سه جلسه و به مدت 50 شدت 35 تا 45 درصد ،دوهفته دوم با شدت 45 تا 55 درصد ، دوهفته سوم 55 تا 65 درصد ، دوهفته چهارم 65 تا 75 حداکثر ضربان قلب به فعالیت پرداختند. برای تجزیه وتحلیل داده ها بین دو گروه از T مستقل و برای تجزیه وتحلیل درو ن گروهی از T همبسته استفاده شد نتایج : نتایج بدست آمده حاکی از آنست که میانگین وزن و BMI از هشت هفته تمرین هوازی به طور معنی داری کاهش یافته است P˂5% البته در تعامل بین گروهی ، در متغیر BMI تفاوت معنی داری مشاهده نشد و همچنین قند خون و هموگلوبین گلیکوزیله کاهش معنی داری داشت P˂05% نتیجه گیری :تمرین هوازی می تواند در بهبود قند خون و هموگلوبین گلیکوزیله سودمند باشد .

دیابت نوع دو ، تمرینات هوازی ، مردان HBA1C ،FBS