کاربرد بیوراکتورهای غشایی در تصفیه فاضلاب و بررسی برخی از پارامترهای موثر در بهبود عملکرد آن

یکی از روش های نوین در تصفیه فاضلاب، استفاده از سیستم های بیولوژیکی غشایی به نام بیوراکتورهای غشای (MBR) است. بیوراکتورهای غشای راکتورهای عملیاتی هستند که در آن ها کشت سلولی تحت تاثیر شرایط هوازی صورت می گیرد. این سیستم ها را می توان بطور گسترده به عنوان سیستم های یکپارچه هوازی یا بی هوازی صورت می گیرد. این سیستم ها را می توان بطور گسترده به عنوان سیستم های یکپارچه با تجزیه بیولوژیکی زباله ها توسط فیلتراسیون غشایی تعریف کرد. در این مقاله به بررسی عملکرد این بیوراکتورها، بررسی پارامترهایی مانند زمان ماند لجن (SRT)، میزان شار عبوری، رسوب گرفتی غشا و روفع آن و انتخاب بیوراکتور بهینه پرداخته می شود. SRT یک پارامتر مهم در طراحی این نوع سیستم ها معرفی شده است که با افزایش آن میزان عملکرد این سیستم ها افزایش می یابد. از مزایای مهم این سیستم ها عدم استفاده از مرحله ته نشینی لجن فعال است، که در این مقاله مطرح گردیده است. دو پیکربندی غوطه وری و جریان جانبی برای این سیستم ها درنظر گرفته می شود که باتوجه به کاهش مصرف انرژی درسیستم های غوطه وری و درنتیجه کاهش هزینه های موجود، این نوع بیوراکتورها به عنوان بیوراکتور بهینه درنظر گرفته می شوند.

کلیدواژه ها:

بیوراکتور غشایی ، فرایندهای فیلتراسیون ، رسوب گرفتگی ، زمانماند لجن ، شار