انتخاب مناسب ترین دوره بازگشت به منظور کاهش ریسک در طراحی سازه های آبخیزداری

نگاهی اجمالی به فرآیند مدیریت سوانح طبیعی حاکی از این واقیعت بوده است که در دیدگاه جدید مدیریت ریسک سوانح،باور منفعلانه و تقدیرگرا نسبت به سوانح رد می شود و به این اصل تاکید می شود که علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد و در طراح های آبخیزداری پیش بینی و پیشگیری داری اهمیت بسیار می باشد. بلایی طبیعی مانند زلزله ، سیل، طوفان و ... موجب خسارات شدید مالی و جانی می شود،تشکیل مدیریتی توانمد و اعمال روش های صحیح و مناسب جهت کنترل وضعیت بحرانی تا حد زیادی می تواند میزان خسارات را کاهش دهد.توانایی کشورها در رویارویی با خطرات بستگی به سیاست مدیریت کنترل بلایای طبیعی دارد.کشور ایران به دلیل شرایط مکانی-فضاییی از خطرات سیلاب آسیب های جدی میابد که هزینه های زیادی در صرف بازسازی سازه های آبخیزداری میکند، لازمه این امر وجود یک مدیریت رسیک جامع و بهینه در حوضه های آبریز است. این مقاله با موضوع انتخاب مناسب ترین دوره بازگشت به منظور کاهش ریسک در طراحی سازه های آبخیزداری، به روش مطالعه و پژوهش نگاشته شده است و هدف از این مقاله کاهش ریسک خطر و خسارات ناشی از سوانحی چون سیل در حوضه های آبخیز و افزایش کارایی سازه های آبخیزداری است.که در این پژوهش با استفاده از رابطه پوآسون و مشخص بودن دوره بازگشت پدیده و عمر مفید سازه میتوان درصد ریسک قابل قبول را تخمین زد،در صورتی که عمر مفید سازه ای بر اساس دوره بازگشت طرح برنامه ریزی شود،بالاترین ریسک شکست آن در طول دوره طرح حدود 63 درصد است و همچنین با قبول ریسک شکست تنها 10 درصد در پروژه ها باید دوره بازگشت طراحی را حداقل 10 برابر عمر مفید سازه در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک پذیری ، مدیریت منابع آب ، تصمیم گیری