بررسی نقش شخصیت در گرایش به اعتیاد دانشجویان دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی شخصیت با گرایش به اعتیاد دانشجویان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان سیستان و بلوچستان در سال تحصیلی 1395 -1394 بود که تعداد 250 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به وسیله ی پرسشنامه های پنج عامل بزرگ شخصیت مک کری و کاستا (1989(؛ و گرایش به اعتیاد وید و بوچر (1992 (مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها به کمک ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که بین مولفه ی روان رنجوری و گرایش به اعتیاد رابطه مثبت معناداروجود دارد و بین مولفه های توافق و وجدانی بودن با گرایش به اعتیاد رابطه منفی معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که مولفه های توافق پذیری و وجدانی بودن 35 در صد واریانس گرایش به اعتیاد را تبیین کردند. بنابراین نتیجه می گیریم پنج عامل بزرگ شخصیت می توانند پیش بینی کننده ی مناسبی برای گرایش به اعتیاد دانشجویان باشند.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، گرایش به اعتیاد ، دانشجویان